Bestaat dat, een luie boer? Misschien nog niet, maar door zoveel mogelijk de natuur te imiteren, proberen wij onze arbeid beperkt te houden. En dat is nodig bij zoveel diversiteit op de boerderij.

Om met de koeien te beginnen; wij melken de koeien maar 1 keer per dag, en voor de (andere) helft van de dag mogen de kalfjes zelf melken. Dat geeft ons tijd om de melk te verwerken in yoghurt of botermelk.

De koeien, schapen en kippen kunnen 22 uur per dag het hele jaar door naar buiten, ze halen zelf hun voer en laten hun mest achter. Dat bespaart  tijd op maaien en mest uitrijden.

Weilanden worden niet beregend, door veel heggen te planten proberen wij de wind te breken en de verdamping te verminderen.

Voedselbos telen is voor de gevorderde luie boer. Zodra de aanplant van bomen een struiken na 3 jaar zich zelf kan redden, wordt er niet meer gewied, gesnoeid, bemest en dergelijke. In een volwassen voedselbos kom je alleen om te oogsten.

Als je als boer besluit om biologisch te gaan werken, dan stop je met een aantal kunstmatigheden en ingrijpen, en moet je plotseling weer luisteren naar de natuur. Wij willen daar een schepje bovenop doen door twee doelen te stellen: wij willen de biodiversiteit stimuleren EN we willen goede voeding kunnen leveren. We hopen en rekenen op kruisbestuiving. Wij helpen de natuur en de natuur helpt ons. Een paar voorbeelden:

we telen wel 25 verschillende soorten meerjarige gewassen in ons voedselbos, met een rijk gevarieerde onderbegroeiing/kruiden laag. De natuur  helpt ons met bestuiving en het voorkomen van plagen.

we telen een mengsel van grassen en klavers en kruiden als voer voor onze dieren, en we verstoren de bodem zo min mogelijk. De natuur helpt met een divers bodemleven, nuttige bacteriën en een uitgebreid netwerk van schimmels die voeding beschikbaar maken voor plantengroei (in ruil voor suiker van de fotosynthese).

een nieuwe teelt als honingbes bloeit vroeger dan de inheemse kamperfoelie, en zorgt daardoor voor een langer seizoen voor insecten die afhankelijk zijn van kamperfoelie.

Als wij van de grond een akker willen maken om haver of pompoen te telen, doen wij iets tegennatuurlijks. Maar als wij dit niet te vaak doen, en zo ondiep mogelijk de grond bewerken, dan helpt de natuur ons nog steeds; door het ondergewerkte gras met het bodemleven te verteren en voeding te geven aan onze landbouw gewassen.